บทความโดย ฟองเวลา
เช้านี้รู้สึกตัวตื่นใกล้ๆตีห้า เพราะเสียงหมาที่ทั้งเห่า หอน และคล้ายอารมณ์บ่นเบื่อของหมา ประมาณว่าบางตัวเห่าจนเหนื่อยแล้ว แต่เพื่อนหมาตัวอื่นยังพยายามเห่าต่อ ไอ้จะเงียบไปเลยก็กลัวเสียเกียรติภูมิหมา จึงยังส่งเสียงง๊องแง๊งๆตามเพื่อนๆไป หลังจากปลดทุกข์แล้ว ออกมานั่งชงกาแฟสมุนไพร ก็กาแฟดำไม่ใส่น้ำตาลนี่แหละล!! แต่ความพิเศษอยู่ที่น้ำต้มสีชา มันเป็นน้ำต้มใบย่านาง กับต้อยติ่งทั้งห้า ‘ย่านาง’เป็นยาเย็น ส่วน’ต้อยติ่ง’ หรือหญ้าพันงูเขียว มีคุณสมบัติช่วยฟื้นฟูไต หลังจากได้ข้อมูลจากในคลิปฉันพยายามนึกแล้วนึกอีกว่าเคยเห็นที่ไหน …สุดท้ายได้รับความอนุเคราะห์จากเพื่อนชาวสวี ช่วยจัดส่งมาให้ ส่วนหนึ่งปลูกขยายพันธุ์ ส่วนหนึ่งใส่กระติกน้ำร้อนต้ม ไว้ให้’พระพ่อ’ดื่ม เช้าแก้ว ค่ำแก้ว ด้วยหวังหลีกเลี่ยงเข้ารับการผ่าตัดฟอกไต ส่วนฉันดื่มเกินสองแก้วต่อวัน ตามจำนวนการชงกาแฟซึ่งขึ้นอยู่กับอารมณ์ในแต่ละวัน รสชาติของน้ำต้มสมุนไพร ให้รสชาติขมนิดๆพอรู้สึกได้ แต่ไม่มีกลิ่นแบบน้ำต้มผัก
ชงกาแฟเสร็จ ขยับย้ายก้น หาเหลี่ยมนั่งซด มือที่เหวี่ยงไปยันพื้นข้างลำตัว สัมผัสบางสิ่งที่รู้สึกเหนียวๆ หันไปมอง เห็นเป็นจุดสีออกน้ำตาล ทั้งที่พื้นและที่มือ …ขี้จิ้งจกเปล่าว่ะ?? รึจะเป็นผงกาแฟที่กระเด็นไปตก? ยกมือข้างนั้นขึ้นมาดมพิสูจน์กลิ่น ไม่สามารถแยกกลิ่นได้ ด้วยเป็นหวัดอยู่เดิม พาลให้เกิดอุปาทานเล็กๆ …นี่เราสูญเสียความสามารถในการแยกแยะกลิ่นแล้วหรือ? ติดโควิดม้ายว่ะ!! พอนึกถึงคุณสมบัติเรื่องการแยกกลิ่น ก็ให้รู้สึกอิจฉาหมา ว่ากันว่าสุนัขสามารถรับกลิ่นที่อยู่ห่างออกไปหลายร้อยเมตรได้ อย่างแยกแยะ ส่วนเรื่องการมองเห็น บ้างก็ว่ามันมองเห็นภาพในอีกมิติที่ตามนุษย์มองไม่เห็น มิน่า!! ทั้งเห่า ทั้งหอน พูดเรื่องขี้จิ้งจกต่ออีกหน่อย สมัยเด็ก หลังระฆังปลุกตอนตีห้า มีบางเช้า ขณะเดินลงจากหอพัก มีเพื่อนบางคนซึ่งปกติวางตัวเข้มขึงเสมอ แต่เช้านั้นกลับมาแปลก คว้าข้อมือฉันบอกว่ามีอะไรจะให้ดู แล้วจูงมือแบบเร็วไปวางแปะลงบนพื้นโต๊ะไม้ กดน้ำหนักแขนลง แล้วดึงลากมือกลับก่อนปล่อย แม่ม!!! นี่มันขี้จิ้งจกนี่หว่า เต็มมือเลยโคตรเหม็นด้วย ขณะเพื่อนหลบไปยืนหัวเราะอย่างสบอารมณ์อยู่ห่างๆ เป็นการกล่าวอรุณสวัสดิ์ด้วยกลิ่นเหม็นเหียนของเช้าวันนั้น.
