Skip to content
- ชาวอูรักลาโว้ยมีทักษะในการล่าสัตว์ทะเลและการเก็บหาอาหารจากป่าบริเวณเกาะและชายฝั่งทะเล ซึ่งย่อมต้องอาศัยความรู้ด้านภูมิศาสตร์และสภาพดินฟ้าอากาศในพื้นที่ ความรู้เรื่องระบบน้ำขึ้นน้ำลง ข้างขึ้น ข้างแรม ทิศทางลม คลื่น กระแสน้ำ ลักษณะของเมฆและการเคลื่อนที่ของเมฆ รวมทั้งการเปลี่ยนแปลง ของสิ่งเหล่านี้ในแต่ละช่วงเวลา แต่ละวันและตามฤดูกาล
- ในการเดินเรือออกทะเลนั้นสิ่งสำคัญที่สุดอย่างหนึ่งคือความรู้เกี่ยวกับเรื่องลักษณะและทิศทางลม ชาวอูรักลาโว้ย มีชื่อเรียกลมประจำถิ่นที่พัดมาจากทิศต่าง ๆ ดังที่ปรากฏอยู่ในผังทิศทางลมด้านบน ลมซึ่งมี อิทธิพลต่อเกาะและชายฝั่งทะเลมากคือลมตะวันตก หรือ “อาเงนบารัย” เพราะเป็นลมแรงและทำให้เกิด คลื่นสูง คลื่นเหล่านี้มีจังหวะการทิ้งช่วงที่ห่างกัน ลมชนิดนี้ทำให้น้ำทะเลอุ่นและขุ่น แต่บางครั้งทะเลก็จะ เงียบสงบ
- ในสมัยที่ชาวอูรักลาโว้ยใช้เรือกรรเชียงและกางใบเรือรับลมนั้น ความรู้เรื่องลมเป็นสิ่งจำเป็นและได้รับการสืบทอดต่อ ๆ กันมา แต่หลังจากที่มีการใช้เครื่องยนต์เรือนั้น ความรู้นี้ค่อยๆ ถดถอยลง อย่างไรก็ดี การเดินเรือด้วยเครื่องก็ยังต้องอาศัยความรู้เรื่องทิศทางลมและการระแวดระวังภัยจากพายุอยู่ดี ในช่วงหลัง เมื่อมีการเปลี่ยนแปลงสภาวะภูมิอากาศ ลมประจำถิ่นเริ่มแปรปรวนและผิดฤดูกาลจนกระทั่งชาวอูรักลาโว้ย ไม่สามารถจะคาดเดาการเปลี่ยนแปลงของลมฟ้าอากาศได้เหมือนเดิม
ที่มา ทักษะวัฒนธรรมชาวเล ร้อยเรื่องราวชาวเล ศูนย์มานุษย์ฯ
ช่วงฤดูและทิศทางลมของชาวอูรักลาโว้ย
Post Views: 31
