กางเกงกากีตัวแรก
สายตาหลายคู่จับจ้องมาที่จุดเกิดเหตุอันเป็นต้นทางของกลิ่นไม่พึงประสงค์ ดวงตาบางคู่ส่อแววอาทรเห็นใจ แต่ดวงตาส่วนใหญ่บอกอาการรังเกียจอย่างเห็นได้ชัด
ผมรู้สึกเหมือนถูกรุมประชาฑัณฑ์ด้วยสายตา อยากมุดแผ่นดินหนีให้เหมือนในนิทาน’ขอมดำดิน’ รู้สึกได้ว่าของเหลวข้นๆ ไหลทะลักผ่านแนวต้านสุดท้าย ถึงตอนนั้นก็เลิกเกร็งกล้ามเนื้อขา ยอมแพ้ต่อข้อเท็จจริงตามธรรมชาติ