บทความโดย ฟองเวลา
สำหรับเพื่อนผู้อ่านที่ใช้บริการโทรศัพท์สมาร์ทโฟน ราคาต่ำกว่า 4,000 บาท สมาร์ทโฟนหลากยี่ห้อผลิตออกมาอย่างมากมายเพื่อให้คนเบี้ยน้อยได้เข้าถึงเทคโนโลยี และนั่นทำให้เราต่างเคยเจอปัญหาหงุดหงิดอารมณ์กันใช่มั้ย?? จากความช้าของโทรศัพท์ ยิ่งใช้งานนานสักหน่อย เครื่องจะยิ่งช้า เปิดฟังชั่นไม่ค่อยจะออก เหมือนใช้เด็กให้ทำงานแล้วไม่ได้ดั่งใจ เมื่อต้องจิ้มแป้นพิมพ์ดิจิตอลบนจอ ไม่ว่าจะเป็นการเขียนคอมเม้น การตอบ และการพิมพ์ถ้อยความยาวๆ ให้รู้สึกหงุดหงิด จนพาลโกรธเอาเลยทีเดียวกับความช้าของโทรศัพท์ จิ้มไปหลายตัวอักษร แต่มันไม่ขึ้นโชว์ให้ บางทีสมาร์ทโฟนสู่รู้คิดแทนเราก็บ่อย ..ขึ้นคำโดยอัตโนใันมัติแทนเรา หากไม่ตรวจสอบภาษาเสียก่อนจะส่ง ก็อาจเปลี่ยนมิตร ให้กลายเป็นคนไม่ชอบหน้าไปได้ นี่คือด้านลบของเทคโนโลยี ส่วนคนที่แข็งแรงสามารถไล่ทันความเร็วของเทคโนโลยีก็ต้องออกแรงว่ายแข่งอยู่ตลอดเวลา …เทคโนโลยีไปเร็วมาก กระทั่งพูดได้ว่า ‘บัดนี้ มนุษย์สามารถพัฒนาเทคโนโลยีซึ่งเป็นวัตถุ ให้มีความเร็วสูงเทียบเท่าความคิด หรือจิตได้แล้ว’ ความเร็วนั้นตรงข้ามกับความช้า ทั้งสองมีเครื่องวัด คือ เวลา
ความจริงเมื่อฉันพูดคำว่า”เสียเวลา” นั่นคือฉันไม่เห็นคุณค่าของเวลา ความช้าเป็นเสน่ห์และความงามอย่างหนึ่ง เป็นรางวัลงดงามซึ่งผู้ชนะบนโลกความเร็วไม่มีวันได้สัมผัส ลองทบทวนตน เอง…ฉันสูญเสียความรู้สึกดีดีระหว่างการรอคอยไปตั้งแต่เมื่อไหร่กัน แท้จริงเรากำเนิดมาพร้อมกับการรอคอย ….ต้องมีความรัก ความตั้งใจ มุ่งมั่นและรอคอย อย่างเต็มใจแค่ไหนกว่าจะโน้มใจอีกเพศให้มาร่วมทางบางวรรคตอนของชีวิตได้ ต้องรอคอยอย่างอิ่มเอมเพียงใด ใน 9 เดือน เพื่อการกำเนิดทารก ผลผลิตแห่งรัก ต้องรอคอยผ่านวัน-คืน นับช่วงพัฒนาการแห่งวัยเท่าใด เมื่อเติบใหญ่กระทำกิจ ก็ล้วนต้องมีความสามารถในการรอ การรอที่เป็นกระบวนการแห่งชีวิต นี่ยังไม่นับรวมช่วงเวลาของการเขียนจดหมายถึงคนที่รัก รอจดหมายตอบ และบางครั้งก็ไม่มีแม้การตอบกลับใดๆ แต่เราก็เติบโตผ่านพ้นมาอย่างรู้ว่านั่นเป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการเติบโต พิมพ์ตอบคอมเม้นเพื่อน เครื่องช้า ผู้ตอบ ผู้รับอาจหงุดหงิดใจ ก็ให้รู้ว่านั่นคือเทคโนโลยี ซึ่งเราอนุญาตให้มาเป็นส่วนเสริมของชีวิต แต่ไม่ใช่ส่วนทั้งหมด บางทีความเชือนช้า คือกุญแจห้องลับ เวลา…คือชัยชนะของผู้แพ้!!! …ความเร็วที่เสพรับ ทำให้เราทุรนทุกข์กับการรอคอย เวลา ..วัตถุกำหนดจิต
