บทความโดย ฟองเวลา
………’หวันช้ายครันแล้ว แรกวา เมื่อผมแวะที่หนำโกโรโกโส เยี่ยมพี่ชายคนหนึ่งที่นับถือกัน สนิทระดับฉัดวานกันได้! ด้วยเงื่อนไขชีวิต โลกเหวี่ยงให้เราได้พบเจอกัน หลายคราก็โคจรถอยห่าง ลำห้วยยังชุ่มเย็น ปีนี้ฝนน้อย เสียงน้ำจึงไม่ครืนโครม ฝาหนำที่ทำจากฟากไม้ไผ่สับอย่างง่ายๆ ขึ้นเหนาเป็นคราบเขียวๆ ดำๆ ด่างดวง ผักกูดริมบ่อปลา กับใบบัวบกขึ้นคลุมพื้นดินยังพอได้เก็บกิน กาน้ำร้อนดำถุ้ยจากคราบควันไฟนานปีแล้วยังเดือดพล่าน กาแควดำร้อนร้อน ในบรรยากาศฉ่ำเย็น รอรับอยู่มุมเดิม ….
………รูดใบท่อมเคี้ยวนำ ก่อนกลั้วคอด้วยน้ำกาแคว แล้วอดีต ปัจจุบันและอนาคตก็พร่างพรู ผมมาเยือนด้วยความคับข้องใจ สงสัยในความเปลี่ยนแปลงภายในของเขา …แล้วจะเล่าให้ฟัง(อ่าน)ในโอกาสหน้า ขอตัวไปเข้าส้วมก่อนนะ แบกจอบขึ้นบ่า ในสวนรกรื้อใกล้ลำห้วย ขุด ขี้ เช็ด แล้วกลบฝังให้เรียบร้อย รอการย่อยสลายเพื่อเตรียมดินสำหรับปลูกพืชพันธุ์รุ่นถัดไป ส้วมขนาดกว้างกว่าสามไร่ หลังคาเป็นผืนฟ้าครึ้มฝน นก หนู ผีเสื้อ ไส้เดือนแอบเมียงมองคนนั่งขี้ ที่นี่ยังไม่มีไฟฟ้าใช้ ตามความตั้งใจเดิมของผู้เป็นเจ้าของ.
