บทความโดย ฟองเวลา
………”มันดื้อมาก สื่อสารอะไรออกไปก็ไม่ตอบสนอง” เพื่อนบ่น”ช่วงนี้ ถ้าเหงาก็ให้กอดหมาแทน กอดหมาปลอดภัยกว่ากอดคน” ฉันบอกเพื่อน”มันตัวเหม็น หึ๊ย!! จะจับอาบน้ำก็ไม่ยอมให้จับ จะกัดท่าเดียว” เสียงบ่นของเพื่อนผ่านทางเครื่องมือสื่อสาร “อะไรกัน!! เลี้ยงมาตั้งนานแล้วยังไม่คุ้น ไม่รู้นิสัยกันอีก ต้องพยามรู้สิว่าหมาชอบอะไร?””มันชอบไก่เคเอฟซี ฮาๆ””สั่งทางแอป ใช้บริการไลน์แมนนะ ปลอดภัยหน่อย” คนบ้านนอกอย่างฉันอุตส่าห์แนะนำเพื่อนชาวกรุงทั้งที่ตัวเองก็ไม่เคยใข้บริการที่แนะนำสักครั้ง”อูย นี่ให้เขาวางบนโต๊ะนอกรั้วบ้านเลย แล้วเราค่อยฉีดแอลกอฮอล์ ทิ้งไว้สักพักค่อยหยิบมาแกะกล่อง” เพื่อนอธิบายขั้นตอนปฏิบัตในการสั่งอาหารมาทานที่บ้าน”รึหมามันเมาแอลกอฮอล์ที่ตกค้างอยู่ตามห่ออาหาร สะสมนานๆบ่อยเข้าก็เมาซึมไปเหมือนกันนะ” ฉันจินตนาการไปไกล
………แล้วความคิดฉันก็ย้อนถอยไปไกลนับพันล้านปี เมื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม สองเต้า เริ่มแยกตัวออกจากกลุ่มสัตว์สปีชีส์อื่น ใช้ขนาดสมองที่โตกว่าวิวัฒพัฒนา สายพันธุ์ตน ใช้กิจกรรมทางเพศไปเพื่อการอื่น!! นอกเหนือจากการสืบสานเผ่าพันธุ์ ความต่างระหว่างเผ่าพันธุ์ค่อยชัดเจนขึ้น และอีกหลายล้านปีต่อมา มนุษย์ก็ขอแนกทางกับสายพันธุ์ลิง “ไม่โกรธกันนะ ได้ดีมีความมั่นคงแล้วจะกลับมารับไปอยู่ด้วย ” หัวหน้ากลุ่มโฮโมเซเปี้ยนคงพูดประมาณนี้กับเจ้าอุรังอุตังขนรก เจ้าชิมแพนซีหูกาง ลิงกังก้นแดงกับลิงแสมหางยาว พยักหน้าหงึกหักรับคำ โฮโมเซเปียนก็เดินกอดคอมากับนีแอนเดอทัล อีกไม่นานเท่าไหร่ และยังไม่อาจทราบเหตุผลเบื้องลึกได้ บรรพบุรุษเราชาวโฮโมเซเปี้ยนก็จัดการสังหารหมู่พี่น้องญาตใกล้ชิด ‘นีแอนเดอทัล’จนสูญพันธุ์สิ้น พัฒนาการของสายพันธุ์เราคือการฆ่าทำลายสายพันธุ์อื่นๆ เราด้อยค่าสายพันธุ์อื่นว่าเป็นเดรัจฉาน และยกตนขึ้นสูงเป็นสัตว์ประเสริฐ หลังจากครอบครองพื้นที่ส่วนใหญ่ของโลกได้ ซึ่งนั่นหมายถึงการสูญพันธุ์ไปของหลายสปีชีส์ ทั้งโดยน้ำมือมนุษย์โดยตรง โดยผลกระทบจากการเปลี่ยนแปลงสภาพทางธรรมชาติ และอื่นๆสายพันธุ์โฮโมเซเปี้ยนก็หันมาเข่นฆ่ากันเอง ด้านหนึ่ง สายพันธุ์เราคือนักฆ่า เพื่อสนองกิเลสที่เราเรียกว่าพัฒนาการ ความเจริญ ความสะดวกสบาย และความสุข นอกจากนี้ยังมีคำอื่นๆอีกมากที่เราประดิษฐ์ขึ้นมาใช้อธิบายการกระทำ และเรียกมันว่าคุณค่า แต่อีกด้านมนุษย์ก็ยังมีเยื่อใย มีความว้าเหว่ ความเหงา และเมตตา จึงนำสายพันธุ์ที่เคยเข่นฆ่าทำลายมาเลี้ยงให้อยู่ร่วมชายคา เช่น หมา แมว และสัตว์อื่น บรรดาสายพันธุ์ที่ถูกมนุษย์ทำลายนั้น มีสิ่งมีชีวิตอื่นจำพวกเชื้อโรค เชื้อรา แหละแบคทีเรียด้วย กลุ่มหลังนี้แหละที่พัฒนาตัวเองขึ้นมาแก้แค้นทวงคืนเอากับมนุษย์ ในนามของสปีชีส์อื่น ไวรัสโคโรน่านั้นมุ่งโจมตีเฉพาะแต่กับมนุษย์ ไม่มีข้อมูลว่า หมา แมว หรือสัตว์อื่นป่วยและตายเพราะเชื้อไวรัสโควิดฯ ส่วนหมา หรือแมว ที่อาจบริโภคอาหารปนเปื้อนแอลกอฮอล์เจลเข้าไป นั่นถือเป็นบทลงโทษ ที่พวกมันมีใจเอนเอียงให้กับมนุษย์ สปีชีส์์ที่เคยทำลายบรรพบุรุษเผ่าพันธุ์ของมัน เป็นโทษสำหรับผู้แปรภักดิ์มาญาติดีกับศัตรู ‘หมาของชั้น หรือเธอกันแน่ที่เมาแอลกอฮอล์เจล!!’ ………เพื่อนคงตั้งคำถามในใจเมื่อได้ฟังสิ่งที่ฉันร่ายยาว.
