ในสมัยก่อนบ้านของชาวมอแกนมีลักษณะเป็นเพิงหรือกระท่อมเพื่อพักพิงชั่วคราว ยกเว้นในบริเวณ
ชุมชนหลัก ๆ ซึ่งจะมีบ้านที่ปลูกเป็นกระท่อมมีลักษณะที่เป็นหลักเป็นฐาน ในปัจจุบันการเดินทางจำกัดลงมาก
พื้นที่เกาะและชายฝั่งถูกจังจองครอบครองเป็นกรรมสิทธิ์ของเอกชน หรือเป็นที่ดินของรัฐ การไม่มีแหล่งอาศัย
แหล่งทำกินที่หลากหลายทำให้ชาวมอแกนเริ่มตั้งถิ่นฐานถาวรมากขึ้น มีการสร้างบ้านไม้ยกพื้นเสาสูงอยู่บริเวณ
ริมชายฝั่งทะเล ตัวบ้านนิยมต่อระเบียง ปูพื้นด้วยฟากไม้ไผ่ วัสดุที่ใช้ส่วนใหญ่สามารถหาได้ง่ายจากธรรมชาติ
ภายในตัวบ้านมีการแบ่งพื้นที่การใช้งานอย่างชัดเจ โดยเฉพาะพื้นที่ทำครัว และบริเวณหลับนอน
ชาวมอแกนนิยมปลูกบ้านอยู่ริมหาด เนื่องจากสามารถสังเกตเรือของตนเอง และเรือที่แล่นเข้ามาในอ่าว
ได้สะดวก นอกจากนี้ ในช่วงเวลาน้ำขึ้น สามารถผูกเรือไว้กับเสาบ้าน การเดินขึ้นลงเรือสามารถทำได้
จากบ้านของตนเอง โดยไม่จำเป็นต้องว่ายน้ำออกไปเอาเรือที่จอดอยู่ด้านนอก ชาวมอแกนยังสามารถตกปลา
หรือแทงปลาได้จากระเบียงบ้าน รวมทั้งอากาศในบ้านที่ปลูกอยู่ริมทะเลจะเย็นสบายกว่าบ้านที่ปลูกบริเวณ
ด้านในชายหาด
[ที่มา:ทักษะวัฒนธรรมชาวเล]
