โดย ฟองเวลา
วันนี้เราใช้เส้นทางรองที่แยกจากเพชรเกษม ตัดผ่านอำเภอพะโต๊ะ ไปเชื่อมกับถนนสายเอเชียตรงใกล้อำเภอหลังสวน เรากำลังเดินทางพา’หลวงพ่อ’ไปพบหมอที่โรงพยาบาลในจังหวัดสุราฎร์ธานีเพื่อรักษาอาการหลอดเลือดหัวใจตีบ
เมื่อผ่านเส้นทางนี้ พ่อกับฉันมีความทรงจำเก่าๆร่วมกัน สมัยที่ฉันยังเรียนชั้นประถมศึกษา พวกผู้ปกครองที่บ้านอยู่ในละแวกอำเภอเดียวกัน ได้จัดหาเข่ารถสองแถวไม้คันใหญ่เพื่อไปส่งเด็กๆที่อำเภอเขาพนม มักจะออกเดินทางก่อนวันเปิดภาคเรียนเล็กน้อย พ่อเล่าว่าตอนนั้นเจ้าของรถต้องเช็คข้อมูลเส้นทางที่ปลอดภัย ด้วยยุคนั้นยังมีภัยคุกคามจากลัทธิคอมมิวนิสต์อยู่มาก ป่าเขารอยต่อระหว่าง ชุมพร สุราษฯ พังงา กระบี่เป็นพื้นที่เคลื่อนไหวของผู้ก่อการร้ายคอมมิวนิสต์ ข่าวการดักปล้นรถโดยสาร รถบรรทุกขนส่งสินค้าบนถนนสายเปลี่ยวในเขตอิทธิพลของพรรคนอกกฎหมายมีให้ได้ยินอยู่บ่อยๆ ไม่ว่าผู้ลงมือจะเป็นใคร แต่การโยนบาปให้คอมมิวนิสต์มันง่ายดี
เพราะถึงอย่างไรลัทธิความเชื่อนี้ก็ถูกผลักให้กลายเป็นพรรคนอกกฎหมาย เป็นปีศาจ เป็นผู้ก่อการร้ายที่ต้องปราบทำลายให้สิ้นซากอยู่แล้ว
“สมัยนั้นถนนสายพะโต๊ะทางแคบ มีแต่หลุมบ่อ ควนก็สูง ดึกดึกไม่มีรถวิ่งสวนสักคัน” พ่อทบทวนความทรงจำครั้งยังเป็นหนุ่มใหญ่ ร่วมคณะผู้ปกครองเดินทางไปส่งลูกคนที่ห้า เข้าเรียนที่โรงเรียนประจำของรัฐบาล
ผ่านมาสี่สิบกว่าปี ถนนหนทางเปลี่ยนแปลง สะดวกสบายขึ้น ไม่มีโจรดักปล้นรถ มีแต่ร้านสะดวกซื้อ และชานเมืองก็มีห้างค้าปลีก ซึ่งสูบทรัพย์สินไปจากเราได้ไม่แพ้โจร สี่สิบกว่าปีผ่าน หลายสิ่งเปลี่ยนไปโดยเฉพาะทางกายภาพ …บางสิ่งยังคงเดิม!! ชนผู้เสียเปรียบ คนเห็นต่าง ยังถูกผลักให้อยู่นอกกฎหมาย เป็นโจรใต้ เป็นผู้ก่อความไม่สงบ เป็นคนชังชาติ และกำลังถูกทำให้เป็นปีศาจ …ปีศาจอายุน้อย ในอดีตนั้นมีคาถาปราบปีศาจชื่อ ‘พรบ.ป้องกันการกระทำอันเป็นคอมมิวนิสต์’ ส่วนคาถาปราบปีศาจในปัจจุบันชื่อ พรก.การบริหารราชการในสถานการณ์ฉุกเฉินแม้จะผ่านมาเนิ่นนาน แต่กาลเวลามิอาจกัดกร่อนบางสิ่งได้.
