บทความโดย ฟองเวลา
……..เมื่อคืนขณะจัดเอกสาร รื้อเจอบันทึกเก่าๆของตัวเอง จึงคัดลอกลงโพสต์ให้เฟซบุ๊กช่วยจำ …เรื่องราวของค่ำคืนวันที่ 25 กรกฎาคม ปี 49 ในห้องครัวหลังสำนักงานบ้านเลขที่ 25 ถนนชลระอุ หลังจากการเตรียมแผนงานร่วมระหว่างทีม “ถิ่นพลัด”และ”กระจกเงา” เราก็ตั้งวงดื่มกัน ตอนแรกๆผมยังเป็นผู้ฟังที่ดี ตามสไตล์’นักเรียนน้อย’ ได้รับฟังชุดประสบการณ์จากพี่ใหญ่ผู้มากประสบการณ์ ทั้งเรื่องการทำงาน เรื่องการเรียนต่อระดับป.ตรี เรื่องความชะงักงันเชิงนโยบายที่ขบวนเผชิญอยู่ ดึกมากแล้ว
…ที่จริงมันเข้าสู่วันใหม่แล้วล่ะ หลายคนทยอยไปเข้านอน ก็คงเหลือเพียง 3 สหาย ‘กัง’ ‘ดอน’ และ’ทักษ์’ ซึ่งยังมีหนี้สินทางอารมณ์ติดค้างกันอยู่ เราคุยกันอีกหลายเรื่อง รู้เรื่องบ้าง เลือนเบลอไปบ้าง ระหว่างนั้น’ทักษ์’กับ’ดอน’ สลับกันหยิบกีต้าโปร่งขึ้นมาแกะเกาบทเพลงแทนความในใจ “จงใครมาครวญหัวใจ ใครเล่าใครไหนกัน แสนรักมั่นห่วงใยเธอมากกว่าฉานน..” เพลงแสนรัก ของพี่แจ้ ดนุพล ในเวอร์ชั่น ‘ดอน จรจัด’ สไตล์เพื่อชีวิต ให้อารมณ์อีกแบบ สลับการเปล่งบทกวีบางช่วงตอน เราคุยกันเรื่องการอ่านหนังสือ การเข้าถึง เข้าใจหลักคิด การตั้งคำถามเอากับโลกใบนี้ ตั้งคำถามเอากับตัวเอง เมื่อเราคุยกันถึงเรื่องความทุกข์ยากของพี่น้องคนไทยพลัดถิ่นที่เราทั้งสามรับรู้รับทราบมา …ตอนอยู่ในพม่าก็ถูกปฏิเสธจากรัฐพม่า ข้ามกลับมาไทยก็ถูกปฏิเสธจากรัฐไทยและสังคมไทย การถูกหยามเหยียด กดทับ เอาเปรียบโดยคนร่วมเผ่าพันธุ์ทำให้สุดท้ายเขาและเธอหลายคนต้องปฏิเสธการมีชีวิตอยู่ของตนเอง เลือกใช้ความตายเป็นทางออกจากภาวะชมขื่น เช่นกรณี ‘ลุงถนอม’ ที่ต้องสูญเสียลูก 3 คน ยังมีอีกหลายคน หลายเรื่องราวที่ซ่อนซุกอยู่ในซอกหลืบของกาลเวลา หลายเรื่องถูกค้นพบโดยบังเอิญ อีกหลายเรื่องเลือนหายไปเหมือนรอยชอล์คที่ถูกลบออกจากกระดาน
…อารมณ์หนึ่ง ผมโยนข้อสงสัยใส่เพื่อนร่วมวงดื่ม โดยไม่หวังได้คำตอบ!! ”ในเมื่อรัฐพม่ารังเกียจรังแก รัฐไทยก็กดขี่เอาเปรียบ แล้วทำไมพี่น้องเหล่านี้ยอมแบกรับความทุกข์ยากเพียงเพื่อให้รัฐไทยยอมรับในสิทธิพลเมืองของพวกเขา ยอมเพียงเพื่อให้ตัวเองได้สังกัดรัฐชาติไทย เหมือนการเดินเข้าสู่ปลอกคอกขัง ในขณะที่วันนี้พลเมืองไทยกำลังพูดถึงการเป็นพลเมืองโลก” … ขณะที่ผมรู้สึกรังเกียจระบบรัฐชาติแบบที่ตนเองสังกัดอยู่เต็มที และเชื่อว่าหลายคนกำลังคิดถึงการลาออกจากการเป็นคนในสังกัดรัฐไทย!!. ________บันทึก 25 ก.ค.49คัดลอก 16 ส.ค.57…………………………
