บทความโดย ฟองเวลา
ตลอดวันที่ ๑๓ และทั้งคืนนั้น ค่ำคืนของเดือนมกราคม ๒๕๕๔ เขาอยู่ที่นั่นด้วย ที่ซึ่งผึ้งจำนวนมาก มารวมเป็นรังใหญ่ และผึ้งจากรังอื่นอีกหลายรัง มารวมพลังกันเพื่อเตรียมเคลื่อนย้ายไปแสวงหา’เกสรชั้นดี’ อันเป็นแหล่งน้ำหวานอันเหมาะสำหรับการเลี้ยงดูเผ่าพันธุ์ผึ้ง ….เราจะยังไม่เห็นผึ้งงานบางตัว
จนสายของวันที่ ๑๔ แล้ว ผึ้งงานอย่าง ‘จุ้ย’ จึงค่อยปรากฎตัว เขาไปได้โบว์สีชมพูน่ารักจากที่ไหนสักแห่ง อาจเป็นได้ว่าเก็บมาจากของขยะ การผูกโบว์ไว้บนหน้าผากกลายเป็นภาพสะดุดตาผู้พบเห็น แว่นตาสีสันสดใสนั่นก็ใช่!! บ่าแบกพาดถุงดำสำหรับใส่ขยะทุกชิ้นที่พบริมทาง ‘จุ้ย’ เดินเก็บขยะอย่างสนุกสนาน เขาสร้างรอยยิ้มให้กับเพื่อนร่วมขบวนที่เหนื่อยล้า บนระยะทางกว่า ๓๐๐ กิโลเมตร กับระยะเวลา ๑๓ วัน รวมทั้งการหยุดพักขบวนในบางวัน และปักหลักยื่นข้อเรียกร้องรัฐบาล และสมาชิกรัฐสภา หน้าสวนสัตว์เขาดิน นั่นคือคราวที่เครือข่าย’คนไทยพลัดถิ่น’ หรือ เครือข่ายการแก้ปัญหาคืนสัญชาติคนไทย พังงา ระนอง ชุมพร ประจวบคีรีขันธ์ ตัดสินใจเดินเท้าจาก ประจวบฯ เข้ารัฐสภา เพื่อรณรงค์ผลักดันร่างพระราชบัญญัติสัญชาติ ที่ว่าด้วยการคืนสัญชาติไทยโดยการเกิดให้กับคนไทยพลัดถิ่น
พ้นจากวันนั้น ผึ้งงานอย่าง’จุ้ย’ และอย่างผึ้งงานตัวอื่นๆ ก็ไม่ค่อยจะปรากฎต่อสายตานัก ผึ้งงานนั้นเกิดมาเพื่อทำงาน เมื่อกฎหมายผ่านสภาและมีผลใช้บังคับในปีถัดมา กระทั่งถึงปัจจุบัน ทั้งผึ้งนางพญา ผึ้งทหาร และผึ้งงานอีกหลายตัว ยังไม่ได้ลิ้มรส’น้ำหวานแท้’ เพื่อการดำรงอยู่แห่งเผ่าพันธุ์ผึ้ง
สี่วันก่อน ‘หลวงเสริม’ แจ้งข่าวทางไลน์บอกว่า “จุ้ยตายแล้ว” เป็นวัณโรค ปอดติดเชื้อ และตายที่โรงพยาบาลบางสะพานน้อย ตายไปขณะยังถือบัตร บุคคลที่ไม่มีสถานะทางทะเบียน(กลุ่มผู้มีเชื้อสายไทย เข้าหลัง ๙ มีนาคม ๒๕๑๙) เช่นกันกับเมียและลูก เข้าใจว่า ‘จุ้ย’ คงจะขึ้นทะเบียนสำรวจไว้ในพื้นที่บางสะพานน้อย เมื่อเจ็บป่วยจึงต้องเข้ารับการรักษาที่นั่น ทั้งที่มีครอบครัว ลูก-เมีย อยู่บ้านคลองลอย อำเภอบางสะพาน
ความล่าช้าของกระบวนการยื่นคำขอพิสูจน์ ไปจนถึงชั้นคณะกรรมการรับรองความเป็นคนไทยพลัดถิ่น ซึ่งกำหนดไว้ในกฎกระทรวงชัดในเรื่องระยะเวลาดำเนินการ ตั้งแต่วันรับคำร้องฯไปจนถึงการแจ้งผลพิสูจน์รับรองให้ผู้ยื่นฯทราบ ไม่เกิน ๑๕๐ วันโดยประมาณ
ผึ้งงานนั้นเกิดมาเพื่อทำงาน การอยู่รอดแห่งเผ่าพันธุ์คือพันธกิจแห่งชีวิตผึ้ง ความตายของหนึ่งผึ้งงาน มิใช่การสูญสิ้นของหมู่ผึ้ง เป็นเพียงการจากไปของบางรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ
หากบัานเมืองเราเป็นประชาธิปไตยกว่านี้ ‘จุ้ย’ คงไม่ตายไปโดยยังไม่ได้รับสัญชาติไทย เพราะถ้าบ้านเมืองเป็นประชาธิปไตย เจ้าหน้าที่ผู้เกี่ยวข้องโดยตรง จะไม่สามารถใช้ดุลพินิจ(แห่งมายาคติตน) เตะถ่วง ตัดสิน ดองเค็มเอกสาร ทั้งที่กฎหมายไม่อนุญาตให้กระทำได้!!
แด่… ‘จุ้ย’ สมชาย ขจรมณี ผึ้งไทยพลัดถิ่น
