บทความโดย ฟองเวลา
…ก่อนหลับตาในค่ำคืน 24 ความคิดเดินทางไปหลายที่ พบปะหลายคน หลายเหตุการณ์ เดินทางย้อนเวลาไปสู่อดีต …ข้ามเวลาสู่อนาคต …หลับแล้วยังเดินทางในความฝัน สะเปะสะปะ พบปะผู้คนแปลกหน้า พฤติกรรมแปลกเปลี่ยน มีทั้งคนในชีวิตจริง ทั้งจากโลกเทคโนโลยี เช้า 25 ล้างหน้าแปรงฟัน กินกาแฟ ‘หลวงพี่ดำ’ยกถุงข้าวต้มโจ๊กที่ญาติโยมนำมาถวาย มาแบ่งให้หลวงพ่อ 2 ถุง สำหรับหลวงพ่อและฉัน ออกไปกวาดลานวัด กลับมาที่กุฏิเตือนหลวงพ่อเรื่องฉันยาตามเวลา ก่อน – หลังอาหาร ฝนตั้งเค้าแต่ไม่ตก เอาถาดถ้วย-จานที่เจ้าภาพงานศพ’พี่หนั่น’ ใส่อาหารนำมาถวายหลวงพ่อตั้งแต่เมื่อวาน ไปคืนเจ้าภาพที่ศาลาสวดศพ คนในงานชวนกินข้าว ..โกหกว่ากินแล้ว ..เข้าไปจุดธูปหน้าหีบศพพี่หนั่น กลับมากุฏิ จัดการกินข้าวต้มที่เหลืออยู่หนึ่งถุง หลวงพ่อใช้ให้จัดผ้าไตร กับสังฆทาน 4 ชุด เพื่อมอบให้งานศพคนสูงอายุวัย 88 ปี ตายเพราะตกหลังคาบ้าน ว่ากันว่าแกเป็นคนขยัน อยู่ไม่นิ่ง จ้างช่างมาซ่อมหลังคา ตัวเองปีนขึ้นไปดู พลาดตกลงมา ขับรถย้อนศรไปที่งานศพคนวัย 88 ปี มอบผ้าไตรจีวร กับสังฆทาน ให้’ตาไข่’ ลูกเขยคนตาย คนที่งานชวนนั่งกินข้าวก่อน ฉันบอกว่ากินมาแล้ว ต่อรองเป็นหมากหนึ่งคำแทน ฉีดสเปรย์เจลก่อนขึ้นรถ ขับรถกลับบ้าน ลูกชายอ้าแขนจะเข้ามากอดอย่างเคย “ช่วงนี้ต้องรักษาระยะห่างกันก่อน” พี่สาวขายของอยู่หน้าร้านคนเดียว โดยแยกโซนพื้นที่ กับคนอื่นในบ้าน คือแม่ผู้ชราและมีอาการวัณโรคปอด กับน้องสาวจะอาศัยใช้ชีวิตอยู่บริเวณห้องครัวและหลัง กลางคืนแม่จะย้ายไปนอนที่บ้านของฉัน บริเวณห้องกลาง ส่วนลูกสาว 2 คน มีห้องนอนส่วนตัว ทุกคนให้บ้านลดการสัมผัสกัน จะหยิบจับอะไรก็ใช้สติมากขึ้น…
ใกล้ๆบ้านเรา เพิ่งมีเพื่อนบ้านเสียชีวิตจากโรคภัยไข้เจ็บทั่วๆไป หลังจากเผาศพไปแล้ว 3 ทราบว่าหลานของผู้ตายซึ่งมีภูมิลำเนาอยู่ในเมือง ได้มาร่วมงานศพในคืนท้ายๆ และบวชหน้าศพให้ผู้ตาย พอกลับไปในเมืองก็มีอาการป่วย เข้ารับการตรวจพบว่า ติดเชื้อโควิด ทำไงล่ะทีนี้ ทั้งผู้นำ ทั้งลูกบ้านต้องกักตัวกันเกือบครึ่งหมู่บ้าน ….ก็คนบ้านนอกวิธีชนบท มีงานบุญในหมู่บ้านก็ต้องไปช่วยกันเต็มที่ ทั้งคนทำครัว ทั้งคนล้างถ้วยจาน ทั้งคนเสิร์ฟ ไม่ต้องจ้างหรอก แถมด้วยทีม อปพร. ขนบ.มาช่วยจัดระบบจราจร ช่วยดูแลความปลอดภัย อสม.มาบริการวัดอุณหภูมิ กำกับการใช้หน้ากากอนามัย จัดระยะห่างของผู้มาร่วมงาน แต่ยังไงก็ตามทั้งผู้สัมผัสเสี่ยงสูง – เสี่ยงต่ำ ก็ต้องกักตัวบ้านใครบ้านมัน เฝ้าสังเกตอาการ ต้นเดือนหน้าคงรู้ คลัสเตอร์นี้มีป่วยกี่คน? …หมู่บ้านเล็กๆที่ปกติก็เงียบสงบเป็นทุนเดิม ..ยามนี้กลับเงียบยิ่งกว่าเงียบ ลงไปขุดยกร่องในพรุหลังบ้าน ตลอดบ่ายจนเหงื่อโทรม แดดบ่ายร้อนระอุคงช่วยฆ่าเชื้อโควิดที่อาจหลงลอยมาติดตัวเราบ้าง เย็น.. ขึ้นมาอาบน้ำล้างตัว ซักผ้าเปื้อนโคลน แล้วขับรถกลับวัด ระหว่างทางแวะร้านชำ ซื้อยาอมแก้เจ็บคอที่’หลวงพี่ดำ’ฝากซื้อ ฉันเลือกใช้บริการร้านชำ หลบเลี่ยงการเข้าร้านสะดวกซื้อ โดยหวังว่าเป็นการลดความจุดเสี่ยง ..แถมยังได้อุดหนุนผู้ประกอบการรายย่อย.
