บทความโดย ฟองเวลา
“ตอนเล็กๆมึงซนเกิน วางปุ๊บ คลานปั๊บ พ่อมมึงเลยเรียก ไอ้กัง!!” แม่อธิบายถึงที่มาของชื่อเล่น นั่นคือในคราวที่ฉันถามถึงที่มาที่ไป ที่ทำให้ฉันกลายเป็น’ตำบลน้ำลายตก’ ของเพื่อนฝูง คนรู้จักอย่างยาวนาน ตลอดวัยเด็กและวัยรุ่น ฉันไม่เคยคุ้นกับชื่อนี้ของตัวเอง โดยเฉพาะเมื่อเอ่ยเสียงอย่างกระชากจิก และตามด้วยเสียงหัวเราะครื้นเครง มีช่วงหนึ่งที่ฉันใช้ชื่อสมมติซึ่งตั้งเอง มันทำให้ฉันเป็นคนมีโลกสองใบ จำได้ว่าวางตัวลำบากเหลือเกินเวลาที่คนจากสองโลกมาเจอกัน เดี๋ยวนี้หรือ!! สนิทสนมดีมาก “พ่อคือสิ่งยืนยันว่ามนุษย์วิวัฒนาการมาจากลิง” ลูกชายเคยพูดหยอกล้อ และฉันก็รู้สึกดี …รู้สึกดีที่ลูกชายสนใจที่มาของสายพันธุ์มนุษย์ ฉันเกิดปีหมา และมีชื่อเล่นเป็นลิงสายพันธุ์หนึ่ง การมีความรู้สึกอาทรต่อเพื่อนร่วมสปีชีส์ก็อาจเป็นเพราะเรามีส่วนยึดโยงกันจริงๆ …หรืออาจะคิดไปเองก็ไม่รู้!!! ……………….
ที่วัดนั้นมีต้นมะม่วงเบาอยู่สามต้น ต้นที่อยู่ติดชายคาโรงครัวดูจะสมบูรณ์ที่สุด มันออกลูกถึงสามรอบ ญาติโยมที่มาวัดก็ไม่ใคร่มีใครสนใจกินมะม่วงเบา ในตอนเช้าๆจึงมีลูกมะม่วงเบาสุก หล่นร่วงอยู่ที่โคนต้นมากมาย บางลูกมีรอยฟันสัตว์กัดแทะ รงเป็นเจ้ากระรอกที่อาศัยอยู่ในซอกหลังคาโรงฉัน เช้านี้เมื่อจะกลับไปทำธุระที่บ้าน ฉันเลยรวบรวมผลมะม่วงเบาสุก ทั้งที่เพิ่งหล่น และที่หล่นร่วงมาหลายวันแล้ว รวบรวมได้ร้อยกว่าลูก เอาไปแวะแจกจ่ายให้ลิงแสมที่ถ้ำใกล้บ้าน ไอ้ตัวเล็กไม่กล้าเข้าใกล้ ส่วนตัวใหญ่เข้ามาหยิบมะม่วงไปจากมือ ครั้นเมื่อฉันจะเอื้อมมือไปลูบหัวเพื่อแสดงความสนิทสนมอย่างที่เคยทำกับหมาหรือแมว ลิงแสมก็แยกเขี้ยวยิงฟันทำเสียงขู่ จนต้องหดมือกลับ …มันคงไม่ยอมให้ลิงใหญ่ต่างสายพันธุ์เข้าร่วมฝูง!!
