บทความโดย ฟองเวลา
‘บุตรของเธอ ไม่ใช่บุตรของเธอ เขาเหล่านั้น เป็นบุตร และธิดาแห่งชีวิต’ข้อความบางวรรคตอนในบทกวีของ’คาลิล ยิบราน’ ที่เคยผ่านตา ผุดพรายขึ้นในหัว หลังจากรับโทรศัพท์จากลูกสาว “ตัวเองเข้าใจพ่อนะ พ่อไม่อยู่ในฐานะที่จะตัดสินใจอะไรได้ พ่อช่วยไม่ได้เรื่องนี้” ฉันปฏิเสธการขอความช่วยเหลือบางสิ่งจากลูก ความคาดหวังสุดท้ายถูกแปรเป็นความสิ้นหวัง ในชั่วโมงนี้ และในชั่วโมงถัดไป มันจะยังเป็นสิ่งสำคัญอยู่ แต่เมื่อวันเวลาผ่านไปเนิ่นนาน เหตุการณ์นี้อาจไม่ได้มีความสลักสำคัญอันใดเลย …ถ้าคนเราสามารถเลื่อนข้ามฉากชีวิตบางช่วงตอนไปได้ก็คงดี และขยายเวลาสำหรับบางช่วงตอนออกไปได้จะยิ่งดีขึ้นไปอีก!! ‘เพราะความรัก ทำให้เราต้องขลิบปลายปีกและหางของลูกนกออก เพื่อป้องกันไม่ให้มันบินออกไปเที่ยวไกลๆ โดยไม่ได้เฉลียวใจว่า นั่นเป็นการฝืนกฎธรรมชาติ’ ข้อความอีกประโยค จากรวมบทบันทึกชีวิต ใน ‘เดินป่าเสาะหาชีวิตจริง ของ เสกสรรค์ ประเสริฐกุล ผุดซ้อนขึ้นมาประกอบฉากตอนชีวิต พ่อแม่เป็นผู้ให้กำเนิด แต่เราไม่ได้เป็นเจ้าของชีวิตเขา และมีดพร้าในมือนั้น มีไว้แผ้วถางเส้นทาง จะไม่ใช้ขลิบปลายปีกและหางลูกนก ๓ มีนาคม ๖๔
