บทความโดย ฟองเวลา
ส่วนใหญ่จะเป็นผู้มีจิตศรัทธา อย่างจำเพาะเจาะจงถวายสังฆทานบ้างล่ะ ทำบุญวันเกิดตัวเอง วันเกิดเมีย วันเกิดลูก บางท่านแวะมาสนทนาถามไถ่อาการป่วยไข้ บ้างขอคำปรึกษาเรื่องโชคลาง “ช่วงนี้เลี้ยงกุ้งขาดทุนสองงวดติด” บ้างก็ทำอาหารประเภทน้ำพริก ผักต้มมาถวาย รู้ว่าพระหลวงพ่อชอบ ฉันช่วยงาน โน่น นั่น นี่ ในวัน แต่ต้องคอยชะเง้อมอง เงี่ยหูฟังเสียงรถที่ขับมาจอดหน้ากุฏิ ตรวจตราว่าผู้ที่มาหาพระ สวมหน้ากากอนามัยหรือเปล่า
ขวดเจลแอลกอร์ฮอร์ ก็ผูกไว้กับวงกบประตู เขียนป้ายกระดาษเตือนญาติโยม ให้ระมัดระวังการเข้าพบพระหลวงพ่อ ..เป็นคนสูงอายุ ที่มีโรคภัยเต็มตัว ถ้าพลาดเผลอรับเชื้อโควิดฯเข้าไปคงแย่แน่ๆ “คนแถวนี้ไม่เป็นไรหรอก” หลวงพ่อให้เหตุผลเมื่อฉันเตือน “แถวนี้หรือแถวไหนก็ต้องระวัง โควิดมันไม่ถามชื่อ ถามนามสกุลหรอก ..รัฐมนตรียังติดเลย” ฉันแย้ง เพราะรู้ว่าหลวงพ่อมักเกรงใจญาติโยม หลายครั้งฉันต้องเป็นผู้เตือนญาติโยมเสียเอง คำพูดสั้นห้วนซึ่งแสนจะจริงใจ แต่คงไม่ถูกใจใครๆ ฉันรู้ …พูดมากไปก็ชักเบื่อตัวเอง เขียนป้ายเตือนตัวโตๆแทนการพูดมากดีกว่า …ให้มันรู้!!! พรุ่งนี้วันพระ พูดขัดใจจะเป็นบาปเปล่าๆ!!
