บทความโดย ฟองเวลา
“คุณเห็นอะไรในภาพนี้”? บ้างก็เรียกว่าความสงบงาม นักสังเกตโลก และผู้ผ่านทางหลงชื่นชม ความงดงามและเรียบง่าย บ้างเชิดชูเป็นคุณค่าสูงสุด ชีวิตชายขอบ…
“ยายๆ ..ชีวิตน่าอิจฉานัก ดูแล้วแสนสุขเหลือเกิน” คนเมืองอาจเฟ้อเหมือนถูกลอตเตอรีเมื่อผ่านมาสัมผัสผิวเผิน
“มึงลองมาเปลี่ยนเป็นกูสักหนึ่งเดือนเอาไม๊?? ชีวิตที่ต้องแหกตาตื่นพร้อมไก่ป่า ลงไปไล่หนู ไล่นกที่มาแย่งกินเมล็ดข้าว..”
เมื่อก่อนยังมีเรี่ยวแรง ทำไร่ข้าวก็เหลือกินได้แบ่งปันแจกจ่าย ใครๆ ก็ถางป่าทำไร่ข้าวกัน มีนกป่ามาแย่งกินข้าวบ้างก็ไม่เป็นไร เพราะทำไร่กันหลายสิบราย แต่เดี๋ยวนี้ชาวบ้านเปลี่ยนพื้นที่ปลูกข้าวเป็นสวนยางพาราหมดแล้ว ใครยังหลงปลูกข้าวอยู่แค่รายเดียว เป็นได้ทะเลาะกับธรรมชาติ
“เฮ้ ไฮ้ !!! ฮึบ! โห้!!! ไอ้นกห่าเหวเอ๊ย.. มึงจะจองเวรกูไปถึงไหนวะ!!” ยายทั้งโห่ ทั้งบ่น ขณะแข้งขาเหี่ยว เรียว เดินแหวกกอข้าวเพื่อไปให้ถึงจุดที่ฝูงนกทิ้งตัวลงแอบกินเมล็ด ซึ่งกำลังรายรวง
..ชีวิตจริง มิใช่ความฝันดอกนายเอ๊ย!!
